Vanochtend het eerste uitstapje voor Tim gepland. Hij mocht mee boodschappen doen. Dit vindt hij net zo leuk als bijv. een dagje naar een pretpark. Vooral het meerijden met de bus. Nog een extra bonus was dat de chauffeur een kaal hoofd had. En als Tim iets leuk vindt, dan is het een kaal hoofd. Dit moest natuurlijk uitgebreid onderzocht worden. Gelukkig zat hij er niet met zijn neus bovenop (wat hij meestal doet), want de chauffeur moest ook nog zorgen dat hij op de weg bleef! Mijn boodschappenlijstje was niet zo lang, maar als je Tim meeneemt, dan is die tas zo gevuld. We kwamen uiteindelijk thuis met voldoende chippies en snoepjes. Er was nog net plek voor de boodschappen die we echt nodig hadden.
Intussen waren JW en Nikki al naar het CDTC voor een algemene bijeenkomst. Er zijn dit jaar veel broertjes en zusjes bij in de leeftijd van Nikki. Ze gaan nu kijken of ze daar ook nog iets voor organiseren. Dat horen we morgen waarschijnlijk wel.
Morgen is trouwens ook de kennismakingsborrel met de overige gezinnen.

Vanmiddag begon dan toch eindelijk de therapie. Zoals ik al wel verwacht had, stribbelde Tim flink tegen. Hij liet luidkeels en veelvuldig “nee” horen. Prima, want zo konden ze meteen zien wat een van de doelen was waar we aan wilden werken. Het was goed duidelijk. Even in het kort de gebruiksaanwijzing van Tim uitgelegd voordat we verder gingen. Nikki was hier ook bij, ze kan ook goed verwoorden waarom we hier zijn.
Zijn therapeute heet trouwens Marjelijne, een ergotherapeute uit Castricum. De stagiaire is Lianne, afgestudeerd psychologe.
Even oma opgehaald en we waren precies op tijd terug om Tim in aktie in het water te zien. Hij zwemt met Nubia, een nieuwe dolfijn. Papito, op dit moment helemaal in love, was aan iemand anders toegewezen.
Het zonnige humeur was helemaal terug. Tim is net als het weer hier: af en toe kan het flink tekeer gaan, maar het duurt telkens maar even. We konden langs de kant zijn liedjes weer horen, gemaakt niezen en grapjes maken met Marjelijne. Voor ons als toeschouwers is er ook heel wat verbeterd. Er zijn mooie zitplekken gemaakt met een lekker schaduwdakje erboven. Dit kunnen we zo wel volhouden. De kop is er in ieder geval af.

De weinige uurtjes slaap en het harde werken hebben hun tol geeist. Tim viel als een blok in slaap zoals je op de foto’s kunt zien. Na wat uurtjes pitten is hij intussen weer lekker aan het rommelen. Het zal wel een latertje worden.

Nikki is hier helemaal in d’r element. Er wordt volop gebabbeld in allerlei talen. Er zijn hier nogal wat Duitsers maar ook Amerikanen en Denen. Zelfs nog wat Spaans gepraat met de dames die ons appartement hebben schoongemaakt (awesome hè Lola, dit moest ik typen van Nikki).

Oma zit, na wat daagjes wennen, al goed in het Curaçao-ritme. Het weer vindt ze heerlijk, een goed temperatuurtje met een lekker windje. Ook de dagelijkse siësta gaat misschien wel in Geffen ingevoerd worden.

Al met al een prima dag voor ons allemaal.