Klein Curaçao

Bon Dia,

We begonnen enigszins vermoeid aan de dag. Tim had gisterenavond gespuugd en was niet helemaal fit: nachtdienst dus. Vanmorgen toch weer in een prima humeur, dus zijn we konden toch met zijn allen naar Klein Curaçao.
Klein Curaçao ligt ten zuidoosten van de Oostpunt van Curaçao. Het is een poreus plateu van koraalsteen dat maar net boven de zeespiegel uitsteekt. Het is onbewoond en een ideaal natuurreservaat voor vogels, krabben, kikkers, hagedissen en schildpadden.

Vanmorgen dus al vroeg opgestaan omdat we om 7.00 uur al werden opgehaald. Normaal gesproken zijn ze hier niet zo nauw met de tijd, maar nu waren ze extra vroeg. Toen er om kwart over zeven nog geen taxi was maar even gebeld. Bleek dat de chauffeur er al veel eerder was en om kwart voor zeven al is aangereden. Moest ie dus nog een keer op en neer rijden. Busjes is altijd genieten voor Tim. Zo ook vandaag de rit naar het Spaanse water. We moesten in een grote rubber speedboot overstappen die ons naar de catamaran zou brengen. Ontbijtje stond al klaar, maar echt veel honger hadden we niet.

Ginds ging tegen de wind in, dus varen op de motor. Het was niet een echt wilde zee, maar vandaag “liepen de golven verkeerd”. Nikki had last van misselijkheid, Tim zag zowat groen en geel en ik hing al vrij snel over de reling. De vissen waren hier overigens wel blij mee, ze waren er als de kippen bij. Onze zeebonk JW had nergens last van.
Niet echt een fijn begin, maar Klein Curaçao maakte veel goed. Ik heb nog nooit zo’n blauwe zee gezien, het leek wel of het licht gaf. Ook het zand wat daar op het strand ligt is zooooo zacht, niet normaal. De zee hier bij ons hotel is vrij helder, maar daar is het gewoon superhelder. Een waar paradijs voor snorkelaars en duikers. Verder is er op het eiland niet zo heel veel te beleven. Er ligt een groot scheepswrak en er staat nog een oude vuurtoren. Maar de ongerepte natuur en het prachtige uitzicht is al zeer de moeite waard. Helaas pindakaas hebben we de ninja turtels niet gezien. Er waren wel mensen die bij het snorkelen schildpadden hebben gezien. Moeten we dus nog een keer terug. De zeeziekte was trouwens snel over. Tim en Nikki vermaakten zich prima met het zachte zand. Een flinke wandeling zat er nog niet in. Ten eerste moesten ze nog bijkomen en ten tweede was het verrekte warm. Na een heerlijke BBQ en nog wat snorkelen was het al weer tijd om aan de terugreis te beginnen. Gelukkig zeilen de terugweg. Heerlijk dobberen, geen geluid van de motor, alleen de golven en de wind.
De zon knetterde zijn best. Tim lekker in natte handdoeken ingepakt, want hij moest en zou voor op de catamaran zitten. Nikki lag lekker te luieren en te zonnen op de “trampoline”. JW bleef maar lopen met ijswater en andere drankjes. Pappen en nathouden dus.
Na het toetje (een schaal met lekker vers fruit) kwam het Spaanse Water al weer in zicht. Weer in de speedboot en met de bus terug naar ons hotel.
Hoewel je geen dag hebt van uitputtende aktiviteiten, ben je toch helemaal total loss. Eerst nog even een duik in het zwembad om de eerste laag zand en zout weg te spoelen, daarna nog een flinke douche om de rest van de zandbak weg te spoelen. Tim plofte op bed neer en viel al snel in slaap. Bij ons zal het ook wel een vroegertje worden denk ik.

En wat betreft foto’s van ondergetekende: heb geduld, zeg nooit nooit, maar de kans is erg klein!

Groetjes aan iedereen.