Papito en Tim herenigd

Hoi iedereen,

En eindelijk was het dan 1 augustus, de dolfijntherapie begint. ’s Morgens zijn we nog even naar het CDTC geweest voor een korte introduktie. Dit was waarschijnlijk voor Tim erg slaapverwekkend want toen we thuiskwamen ging hij even liggen voor een middagdutje. We moesten ‘m zelfs wakker maken omdat we anders niet op tijd zouden zijn.
Het weerzien met Steffi was erg leuk en warm. Tim kende haar nog goed. Vorig jaar probeerde Tim nog uit waar de grens lag en hoe ver hij kon gaan. Dit jaar niet, dat wist hij al. De stagiair die er deze twee weken bij is (Daniel) kende Tim nog niet. Die kreeg dus, letterlijk, de volle laag. Eerst een volle beker met water, daarna nog een keer een volle mond met water. Eerst hadden we nog een gesprekje met Stefi over de doelen van dit jaar. Tim vond al dat wachten maar niks, dus die zette het op een brullen. Wel fijn dat Tim zo goed meewerkt en de live versie van ons belangrijkste doel laat zien! En opgeven dat doet hij niet zo makkelijk. Daniel ging met Tim rondwandelen maar in alle hoeken van het Sea Aquarium was Tim te horen. Toen mocht hij eindelijk naar binnen om te beginnen! Het huilen was snel afgelopen. Steffi praatte even rustig met Tim en liet hem daarna uit dingen kiezen waar zijn boosheid weg mee zou gaan. Hij koos voor een grote bak rijst, waar hij zelfs probeerde in te kruipen. De boosheid ging snel over en het werd weer rustig.

En daarna natuurlijk feest, het water in. Dit jaar zwemt Tim met Papito!! Alle dolfijnen zijn natuurlijk erg lief voor de kinderen, maar aan Papito hangen toch wel speciale herinneringen (dit was nl. de dolfijn die Tim de eerste keer had toen hij ging praten).
We hebben ook veel geluk met de plaats in het water. Tim zit op het eerste dok. Dat wil voor ons zeggen dat je alles heel goed kunt zien en horen. Verder kun je ook nog in de schaduw zitten. Prima plek dus.

In het water ging het erg goed. Tim was vergeleken met vorig jaar een stuk rustiger met de dolfijn (niet proberen in het blaasgat te zitten etc.). Hij werkte goed mee op het dok: een korte herhaling van vorig jaar met emotiekaartjes, foto’s en gezichtsuitdrukkingen. Noemde Steffi ook al direkt weer bij de naam. Ook het oogcontact verliep al vrij vlot redelijk goed. Dat is dan toch een voordeel als je dezelfde therapeute hebt als vorig jaar. Zij kent hem al en, wat nog belangrijker is, zij hebben een klik. Dat zie je ook op sommige foto’s in het water. Voor Tim zijn natuurlijk de spelletjes in het water het leukst. En die heeft hij genoeg gehad, alles kwam voorbij met natuurlijk als favoriet het surfplankje! Ook roetste hij al een keer met Papito bij Steffi weg. Die moest er flink de slag in zetten. Mooi was ook toen Steffi aan Tim vroeg om Papito een kus te geven. Tim hoorde denk ik alleen maar “kus” en hij gaf Steffi een flinke pakkerd, MET geluid.
Al met al een hele goede eerste dag. Deze week gaan ze verder op zoek naar manieren/middelen waarbij Tim zijn boosheid onder controle kan krijgen. Zonder mens/of dier hard te grijpen. Zou wel geweldig zijn als dit lukte. Niet alleen voor ons en de omgeving van Tim, maar voornamelijk voor hem zelf.

Na de dolfijntherapie ben ik nog lekker even in het grote aquarium (de zee dus) gaan zwemmen. Tim had veel energie gekregen en nog lang geen zin om te slapen.
Nikki in eerste instant ie ook niet. Die was lekker in het donker gaan zwemmen met twee meisjes van de overburen. Ze wilden eigenlijk gewoon kijken naar de Antilliaanse bruiloft die gehouden werd op het terras naast ons zwembad. Een hele happening.
Uiteindelijk met de klanken van de bruiloftsmuziek is het allemaal toch weer onder zeil gegaan.

Tot morgen.